Hammondhátíð Djúpavogs 2009

Bj. Hafþór Guðmundsson og Ólafur Björnsson voru sérlegir rýnar Hammondhátíðar 2009.
Hér fyrir neðan má sjá umfjallanir eftir þá fyrir alla þrjá daga hátíðarinnar.

Þá er einnig hægt að skoða myndir frá hverju kvöldi, en tenglar á þær eru neðst í hverri rýni

Fimmtudagurinn 23. apríl 2009

- Ekki byrjar það amalega -

Hammondhátíð 2009, sú hin fjórða í röðinni, hófst í gær, á sumardaginn fyrsta.

Herra Hammond sjálfur, Svavar Sigurðsson, steig fyrstur á svið og setti hátíðina.

Fyrstu flytjendur þetta kvöld áttu að vera Hjálparsveit organista á Austurlandi; Kári Þormar, Daníel Arason og Einar Bragi Bragason. Þeirra hlutverk var að hita upp fyrir hina mögnuðu stórsveit Tónleikafélags Djúpavogs. Þegar á reyndi forfallaðist Einar Bragi, en það kom ekki að sök, því Kári og Daníel stóðu undir nafni og fluttu fjölmörgum áheyrendum ýmis kirkjuleg og/eða klassísk orgelverk. Kári kvaðst vera að spila á Hammond í fyrsta sinn á ævinni og Daníel steig báruna við virðulegt  Roland apparat. Þeir félagar fóru hægt af stað, en náðu vel til áheyrenda, enda fengu þeir uppklapp að lokum en það er mjög sjaldgæft hjá organistum í  þeirra aðalstarfi. Um kunnáttu þeirra á þessu sviði þarf sannarlega ekki að orðlengja og skiluðu þeir orgelverkunum glæsilega frá sér. 

Eftir á að hyggja hefði þessi hluti tónleikanna einnig átt vel heima í Djúpavogskirkju, en þar sem kreppan olli því að skera þurfti niður um 1 dag, bitnaði það á hefðbundnum lokatónleikum í kirkjunni.

Að loknu stuttu hléi fóru drengirnir í Tónleikafélaginu að stilla upp og eftir örlitla tæknilega örðugleika sem tengdist magnaravandræðum lagði bandið úr vör. Eingöngu karlpeningur var á sviðinu í fyrsta laginu, en strax að því loknu birtust tvær blómarósir frá Djúpavogi og hækkaði þá fegurðarvísitalan á sviðinu um helming.

Aðalsöngvarinn, Kristján Ingimarsson, þreytti einnig frumraun sína á Hammondorgelið og gerði áhorfendum á skemmtilegan og áheyrilegan hátt grein fyrir efni dagskrárinnar með stuttum brotum úr sögu Pink Floyd, en tónlistin var eingöngu ættuð frá þeim félögum. Fór Kristján vel yfir þátt Syd Barrett sem hætti snemma í hljómsveitinni sökum veikrar geðheilsu, og hversu mikið textasmíðar Pink Floyd á tímabili tengdust brotthvarfi Syd. T.a.m. kom fram að lagið Shine on you crazy diamond fjallar um Syd og er skírskotun í nafnið hans í titli lagsins, Shine you diamond = SYD.

Fram kom í upphafskynningu að tónlist Pink Floyd væri ekki fyrir byrjendur og vissulega er ekki „sveifla“ í öllum lögum þeirra. hljómagangurinn er oft flókinn en tónlist Pink Floyd hefur heillað gífurlega marga og meðal annars hafa verið settir upp heilu tónleikarnir hér á Íslandi með efni þeirra félaga, samanber Dúndurfréttir sem er talin ein bezta ábreiðuhljómsveit (cover band)  í heimi. Til þess að gera langa sögu stutta vakti dagskráin mikla hrifningu viðstaddra og stóðu flytjendur sig mjög vel í heild. Hrynsveitin (Óli trommari og Guðmundur Hjálmar á bassa) voru pottþéttir og eru báðir afburða hljóðfæraleikarar. Um gítarleik sáu Jón Ægir (nýrakaður), Ýmir Már (Sonny Seagull) og Jón Einar (Johnny Lonesome). Jón Ægir hefur áður tekið mörg góð gítarsólóin og bætti rósum í hnappagat sitt í gær. Ýmir virkar mjög „kúl“ á sviðinu, yfirvegaður og afslappaður en kann svo sannarlega að teygja strengina.  Jón Einar var meira í hljómaganginum en gerði það af stakri prýði.

Kristján kom á óvart sem Hammondleikari og hefur auk þess náð góðum tökum sem söngvari á efni úr smiðju Pink Floyd. Síðast en ekki síst skal nefna söngdívurnar Írisi og Önnu Margréti sem sungu aðallega bakraddir og gerðu það vel en hvor um sig leiddi söng í einu lagi. Að margra mati hefðu þær mátt þenja raddböndin meira sem slíkar.  Svo heppilega vildi  til að hljómsveitin hafði í pokahorninu tvö uppklappslög og ætlaði þá allt um koll að keyra í salnum.

Margir hafa talið upphafskvöld undanfarinna Hammondhátíða eitt af því sem setið hefur eftir, en þá hefur verið lögð áhersla á að nýta heimamenn til flutnings. Aðsóknin hefur jafnan verið góð á þessi kvöld en í gær sló hún öll fyrri met. Áætlað er að í salnum hafi verið um 100 manns og voru það að lang stærstum hluta heimamenn.

Heimasíða Djúpavogshrepps hefur verið iðin við að birta myndir af Hammondhátíðinni undanfarin ár. Í ár verður engin breyting þar á. Sumum finnst ljósmyndarinn ef til vill of nærgöngull en á móti kemur að „fílingurinn“ á að koma betur í ljós en ella. Í kvöld mun reyna á það hvort ástæða verði talin til umfjöllunar í DV um samskipti hirðljósmyndarans og Dóra Braga, en víst er að þeir skildu að fullu sáttir í fyrra.

Myndir frá kvöldinu má sjá með því að smella hér.

Föstudagurinn 24. apríl 2009

 - Barnsskónum slitið -

Menn skyldu leggja dagsetninguna 24. apríl 2009 á minnið, því sé tekið mið af aðsókninni, undirtektum gesta og frábærum flytjendum, má sannarlega halda því fram að Hammondhátíðin á Djúpavogi hafi endanlega fest sig í sessi í gær.

Sterk vísbending um þetta kom strax fram á fyrsta kvöldinu hjá Tónlistarfélagi Djúpavogs, sem við sögðum ítarlega frá á heimasíðunni í gær.

Í gærkvöldi urðu fjölmargir heimamenn og álitlegur fjöldi aðkomumanna vitni að einu af best spilandi böndum sem á Hammondhátíð hafa komið. Vissulega hafa margir afburða tónlistarmenn, þau fjögur skipti sem hátíðin hefur verið haldin, heiðrað hana með nærveru sinni. Samstillingin, krafturinn og gleðin sem sem skein út úr leik Landsliðsins var þvílík að salurinn varð strax með á nótunum frá fyrsta lagi og í loftinu lá að þarna væri stór viðburður að gerast.

Landsliðið var mætt. Innanborðs var afskaplega lifandi trommari, Birgir „von Slaghammer“ Baldursson sem hélt mönnum við hrunadansinn. Um takfestu auk hans, sá hinn afskaplega geðþekki bassaleikari, Róbert Þórhallsson. Hammondið þandi hinn óviðjafnanlegi Davíð Þór Jónsson og féll þar hver tónn sem flís við rass. Gítarleikarann Guðmund Pétursson þurfa menn helst að sjá á sviði til að skynja hversu brjálæðislegagóður hann er og er það mat undirritaðra að hann sé á pari við þá allra bestu í heimi hér. Dóri Braga bregst aldrei; pottþéttur söngvari og gerir flókna hluti einfalda og er fyllilega maður fyrir sinn hatt.

Biðin eftir hinni frábæru Ragnheiði Gröndal, sem steig á svið eftir hlé, var fullkomlega hennar virði en hún sannaði sig virkilega sem ein af bestu blússöngkonum landsins og líkamstjáningin var svo sannarlega í lagi. Þar að auki sýndi hún góða takta á Hammondorgelið, enda er hún, eins og flestir vita, afburða píanóleikari.

Aðstandendur heimasíðunnar gætu vissulega haft langt mál uppi til að dásama framgöngu hljómsveitarinnar þetta kvöld, en við teljum að myndirnar og ofangreint eigi að sýna og segja meira heldur en mörg orð.

Þegar menn koma á tónleika sem þessa þá er ekki allt sýnilegt sem að baki þeim stendur. Þörf er á góðum flytjendum og þeir þurfa að hafa brúkleg tæki í höndunum til að koma list sinni á framfæri. Flestir koma með afburðatæki í eigin eigu en önnur eru leigð eða lánuð á staðnum. Má þar nefna trommusett, hluta af magnarakerfi, söngkerfi og síðast en ekki síst Hammondorgelið sjálft, sem í þetta skipti er í eigu Kidda í Hjálmum, en hann hefur reyndar lofað að mæta með bandið sitt á næstu hátíð.

Nú liggur fyrir að falt er hljóðfæri af þessari gerð og hefur vaknað áhugi hér á Djúpavogi að standa að kaupum á því. Miðað við hve rætur Hammondorgelsins eru orðnar sterkar hér á Djúpavogi væri vel við hæfi að tryggja staðnum slíkan grip, þar sem ekkert bendir til annars en að Hammondhátíðin sé komin til að vera.

Heimasíðan minnir á þátt Svavars Sigurðssonar, Herra Hammonds, sem fékk Dóra Braga í lið með sér á sínum tíma og þeir tveir hafa í gegnum góð sambönd tryggt hátíðinni háan gæðastuðul frá upphafi. Upplýsingar um þá sem styrkja hátíðina er að finna á heimasíðu hennar en aðal styrkurinn og stuðningurinn kemur þegar upp er staðið frá fólkinu sem ákveður að gera sér glaðan dag og mætir ár eftir ár.

Myndir frá föstudagskvöldinu má sjá með því að smella hér.

Laugardagurinn 25. apríl 2009

- KK (kosningakvöldið) -

Lokakvöld Hammondhátíðar 2009 fór fram á laugardagskvöldið og hófst skömmu áður en fyrstu kosningartölur fóru að berast frá talningarstöðum.

Þeir hörðustu sátu heima og biðu eftir risi eða falli sinna pólitísku stjarna en hinar eiginlegu stjörnur kvöldsins risu á sviðinu á Hótel Framtíð. Mættur var KK með einvala lið; gamlan þjáningabróður sinn, Þorleif Guðjónsson á bassa, stuðboltann Ásgeir Óskarsson á trommur og Jón „óvenjugóða“ Ólafsson á Hammond. Sándið hjá KK er nokkuð auðþekkt en á bakvið það þetta kvöld voru pottþéttir náungar sem gerðu það jafnvel enn betra. KK náði fljótt góðum tökum á salnum og menn voru farnir að panta óskalög löngu fyrir hlé.

Stöðfirska hjartað í nokkrum viðstaddra tók aukakippi þegar leynigestur kvöldsins, Garðar  Harðarson steig á svið. Eins og komið hefur fram í umfjöllun okkar undanfarin ár er Garðar ókrýndur konungur austfirska blúsins og ekki var að sjá annað en að KK kinkaði kolli í viðurkenningarskyni sem og aðrir viðstaddir enda framgangur Garðars honum til mikils sóma.

Óhætt er að segja að tónleikarnir hafi verið vel upp byggðir hjá KK og greinilegt er að hann  er laginn við að byggja upp stemmingu. Eftir hæfilegt hlé og sötrað te mættu þeir félaga tvíefldir til leiks og brátt kom að því að hótelstjórinn fór að sjá eftir því að hafa ekki látið hnykkja alla naglana í þakklæðningunni því þeir vegbúar voru m.a. klappaðir tvisvar upp og sá KK ekki annað í stöðunni í seinna skiptið en að reyna að róa mannskapinn niður með angurværum tónum og um leið sínu allra besta lagi, When I think of angels.

KK og félagar: Hafið heila þökk fyrir komuna og vonandi sjáum við ykkur sem fyrst aftur.

Að öðru leyti vísum við til „væmins“ texta okkar sem tengist kvöldi númer tvö á Hammondhátíð og segjum:

Sjáumst að ári!

Myndir frá laugardagskvöldinu má sjá með því að smella hér.